Blade Runner

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Blade Runner
ΣκηνοθεσίαΡίντλεϊ Σκοτ[1][2][3]
ΠαραγωγήΜάικλ Ντιλέι[4], Μπαντ Γιόρκιν, Jerry Perenchio και Ivor Powell
ΣενάριοΧάμπτον Φάντσερ[2] και David Peoples[2]
Βασισμένο σεΤο Ηλεκτρικό Πρόβατο
ΠρωταγωνιστέςΧάρισον Φορντ[1][3][5], Έντουαρντ Τζέιμς Όλμος[3][6][7], Ρούτγκερ Χάουερ[3][5][6], Σον Γιανγκ[3][5][6], Ντάριλ Χάνα[3][6][8], Μπράον Τζέιμς[3][6][7], Τζοάνα Κάσιντι[3][6][7], Μάικλ Έμετ Γουόλς[3][6][7], Τζόι Τέρκελ[3][6][7], Γουίλιαμ Σάντερσον[3][6][7], Μόργκαν Πολ[3][6][7], Τζέιμς Χονγκ[3][6][7] και Hy Pyke[3][7][9]
ΜουσικήΒαγγέλης Παπαθανασίου
ΦωτογραφίαΤζόρνταν Κρόνενγουεθ
ΜοντάζTerry Rawlings
Εταιρεία παραγωγήςThe Ladd Company, Tandem Productions και Warner Bros.
ΔιανομήWarner Bros., InterCom και MOKÉP
Πρώτη προβολή25  Ιουνίου 1982 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[10][11], 10  Σεπτεμβρίου 1982 (Σουηδία)[12], 24  Σεπτεμβρίου 1982 (Δανία)[13], 14  Οκτωβρίου 1982 (Γερμανία)[14] και 1982
Διάρκεια112 λεπτά και 116 λεπτά[15]
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[15] και Χονγκ Κονγκ
ΓλώσσαΑγγλικά
ΈπεταιBlade Runner 2049
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Blade Runner (ελληνική μεταφορά: Μπλέιντ Ράνερς: Ομάδες εξόντωσης) είναι αμερικανική κινηματογραφική νεο-νουάρ ταινία επιστημονικής φαντασίας παραγωγής 1982 του Ρίντλεϊ Σκοτ, με πρωταγωνιστές τους Χάρισον Φορντ, Ρούτγκερ Χάουερ, Έντουαρντ Τζέιμς Όλμος, Σον Γιανγκ και Ντάριλ Χάνα. Το σενάριο της ταινίας γράφτηκε από τον Χάμπτον Φάντσερ και τον Ντέιβιντ Πίπλς, ενώ πρόκειται για κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας επιστημονικής φαντασίας Το ηλεκτρικό πρόβατο του Φίλιπ Κ. Ντικ, που κυκλοφόρησε το 1968.[16][17]

Η ταινία παρουσιάζει ένα δυστοπικό Λος Άντζελες, στο οποίο κατασκευάζονται, από την πανίσχυρη εταιρεία Tyrell Corporation, γενετικά προηγμένες «ρέπλικες» (replicants), οι οποίες είναι εξωτερικά όμοιες με τους ανθρώπους. Η χρήση τους στη Γη απαγορεύεται, και ρυθμίζονται αποκλειστικά για επικίνδυνες ή ιατρικές εργασίες, σε αποικίες του εξώκοσμου. Οι ρέπλικες που αψηφούν την απαγόρευση και επιστρέφουν στη Γη καταζητούνται και θανατώνονται («αποσύρονται») από ειδικούς εργαζόμενους της αστυνομίας, γνωστούς ως «Blade Runners». Η ταινία εστιάζει στην ομάδα από ρέπλικες που δραπέτευσαν πρόσφατα και κρύβονται στο Λος Άντζελες και στον έμπειρο Blade Runner Ρι Ντέκαρντ (Χάρισον Φορντ), ο οποίος δέχεται απρόθυμα την αποστολή να τις κυνηγήσει.

Το Blade Runner δέχθηκε αρχικά αντικρουόμενες κριτικές: κάποιοι δυσαρεστήθηκαν από τον ρυθμό του, ενώ άλλοι ευχαριστήθηκαν με τη θεματική πολυπλοκότητά του. Ένα χρόνο μετά από την κυκλοφορία της, η ταινία κέρδισε το βραβείο Hugo για την Καλύτερη Δραματική Παρουσίαση. Το Blade Runner, παρότι δεν απέδωσε καλά στη βόρεια Αμερική, έχει γίνει έκτοτε ταινία καλτ.[18] Καθώς δέχθηκε επαίνους για τον σχεδιασμό του, ο οποίος απεικονίζει ένα «τροποποιημένο» μέλλον (ρετροφουτουρισμός), παραμένει ηγετικό υπόδειγμα του νεο-νουάρ κινηματογράφου.[19] Έφερε στο επίκεντρο του Χόλιγουντ το έργο του Φίλιπ Κ. Ντικ, και αρκετά μετέπειτα έργα βασίστηκαν στη δουλειά του. Ο Ρίντλεϊ Σκοτ χαρακτηρίζει το Blade Runner ως το «πιθανώς» πιο ολοκληρωμένο και προσωπικό φιλμ του.[20][21] Το 1993 η ταινία επιλέχθηκε για παρουσίαση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, ιστορικά, ή αισθητικά σημαντική». Το Blade Runner χαρακτηρίζεται πλέον από πολλούς κριτικούς ως μία από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που έγιναν ποτέ. Τη μουσική της ταινίας έγραψε ο Έλληνας συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου. Μια συνέχεια, Blade Runner 2049, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2017.

Επτά εκδοχές της ταινίας προβλήθηκαν για διάφορες αγορές, ως αποτέλεσμα των αντιφατικών αλλαγών που έγιναν από τους διευθύνοντες της ταινίας. Το 1992 κυκλοφόρησε η εκδοχή Director's Cut. Αυτό, σε συνδυασμό με τη δημοτικότητα της ταινίας στον δανεισμό βίντεο, την έκαναν μία από τις πρώτες ταινίες που βγήκαν σε DVD, με αποτέλεσμα τη βελτίωση της ποιότητας της εικόνας και του ήχου της.[22] Το 2007, η Warner Bros. κυκλοφόρησε το Final Cut της ταινίας, μία βελτιωμένη ψηφιακά εκδοχή για τα 25α της γενέθλια. Πρόκειται για τη μόνη εκδοχή στην οποία ο Σκοτ είχε πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία, και προβλήθηκε σε επιλεγμένους κινηματογράφους. Η εκδοχή αυτή επανακυκλοφόρησε σε DVD, HD DVD, και Blu-ray.[23]

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σ' έναν δυστοπικό 21ο αιώνα, η πανίσχυρη εταιρεία Tyrell Corporation προχώρησε την ρομποτική στη φάση Nexus, η οποία είναι παρόμοια με τους ανθρώπους. Τα συγκεκριμένα ρομπότ ονομάζονται ρέπλικες και χρησιμοποιούνται ως σκλάβοι στις αποικίες του Εξωκόσμου στο διάστημα. Η χρήση τους στη Γη απαγορεύεται και όσες παραβιάζουν το νόμο "αποσύρονται" (σκοτώνονται) από ειδικούς αστυνομικές ομάδες γνωστές ως Μπλέιντ Ράνερς.

Στα τέλη του 2019 στο Λος Άντζελες, ο συνταξιούχος Μπλέιντ Ράνερ Ντέκαρντ συλλαμβάνεται από τον συνάδελφό του ντετέκτιβ Γκαφ και οδηγείται στον προϊστάμενό του, τον Μπράιαντ. Ο Ντέκαρντ στην αρχή είναι δυστακτικός στο να επιστρέψει στην παλιά του δουλειά, αλλά ο Μπράιαντ τον απειλεί και έτσι υποχωρεί. Ο Μπράιαντ εξηγεί ότι έξι ρέπλικες Nexus 6 δραπέτευσαν με ένα διαστημόπλοιο από τον Εξώκοσμο και έκαναν διάρρυξη στην Tyrell Corporation, όπου οι δύο (ή μια ανάλογα με την έκδοση της ταινίας) σκοτώθηκαν από έναν ηλεκτρικό φράκτη. Ο Μπράιαντ παρουσίαζει στον Ντέκαρντ, ένα βίντεο με έναν άλλο Μπλέιντ Ράνερ να κάνει το Voight Kampf Test, το οποίο ξεχωρίζει τις ρέπλικες από τους ανθρώπους μέσα από απαντήσεις που δίνουν σε ερωτήσεις, στην ρέπλικα Λιόν. Η νέα αποστολή του Ντέκαρντ είναι να εξοντώσει τον Λιόν και τους τρείς συνεργάτες του, τον Ρόι Μπάτι, την Ζόρα και την Πρις.

Το επόμενο πρωί, ο Μπράιαντ κανονίζει στον Ντέκαρντ μια συνάντηση με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Tyrell Corporation Δρ Έλντον Ταϊρέλ. Ο Ταϊρέλ εκφράζει το ενδιαφέρον του να δεί το Voight Kampf εν δράσει και προτείνει ως αντικείμενο εξέτασης τη γραμματέα του, Ρέιτσελ. Μετά από μια μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη δοκιμή, ο Ντέκαρντ συμπεραίνει ότι η Ρέιτσελ είναι ρέπλικα, απλώς δεν το γνωρίζει. Ο Ταϊρέλ, του αποκαλύπτει ότι οι αναμνήσεις της Ρέιτσελ είναι εμφυτεύματα, όπως και όλων των άλλων ρεπλικών. Ο Ντέκαρντ βρίσκει τη διεύθυνση του ξενοδοχείου του Λιόν και πηγαίνει να το ερευνήσει. Εκεί βρίσκει μια νιφάδα στη μπανιέρα και μια στίβα φωτογραφιών.

Ο Λιόν βρίσκει τον Ρόι και του αποκαλύπτει ότι ερεύνησαν το δωμάτιό του. Οι δυό τους ανακρίνουν έναν σχεδιαστή ματιών, προκειμένου να βρούν τρόπο να εισέλθουν στην Τyrell. Ο ηλικιωμένος άνδρας τους αποκαλύπτει οτι μπορεί να τους βοηθήσει ο ερασιτέχνης μηχανικός και αντίπαλος του Ταϊρέλ, Τζέι Εφ Σεμπάστιαν. Ο Ντέκαρντ επιστρέφει σπίτι του και βρίσκει την Ρέιτσελ, η οποία προσπαθεί να του αποδείξει την ανθρωπιά της, αλλά εκείνος το απορρίπτει λέγοντάς της ότι οι αναμνήσεις της δεν της ανήκουν, αλλά ανήκουν στην ανιψιά του Ταϊρέλ. Η Ρέιτσελ φεύγει δακρυσμένη. Η Πρις, βρίσκει την διεύθυνση του Σεμπάστιαν και τον χειραγωγεί για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του.

Ο Ντέκαρντ, ερευνά μια από τις φωτογραφίες του Λιόν και εντοπίζει μια γυναίκα με ένα τατουάζ φιδιού. Το στοιχείο αυτό μαζί με τη νιφάδα της μπανιέρας, η οποία αποκαλύπτεται ότι είναι λέπι φιδιού, τον οδηγούν σ' ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, στο οποίο εργάζεται η Ζόρα. Ο Ντέκαρντ την εντοπίζει και προσπαθεί να τη χειραγωγήσει, αλλά αποτυγχάνει. Μετά από ένα μεγάλο κυνηγητό στο κέντρο της πόλης, ο Ντέκαρντ καταφέρνει να σκοτώσει τη Ζόρα. Έπειτα, συναντιέται με τον Μπράιαντ, ο οποίος τον διατάζει να σκοτώσει και την Ρέιτσελ, κάτι που ο Ντέκαρντ είναι απρόθυμος να κάνει. Ο Ντέκαρντ εντοπίζει τη Ρέιτσελ μέσα στην πολυκοσμία, αλλά πριν προλάβει να της μιλήσει, δέχεται ενέδρα από τον Λιόν. Πριν ο Λιόν σκοτώσει τον Ντέκαρντ, η Ρέιτσελ τον πυροβολεί, σώζοντας τη ζωή του δεύτερου.

Ο Ντέκαρντ λέει στην Ρέιτσελ ότι δεν πρόκειται να την κυνηγήσει και ότι δεν είδε τα αρχεία της. Έπειτα, η Ρέιτσελ τον ρωτά αν έκανε το Voight Kampf στον εαυτό του χωρίς να λάβει απάντηση. Αργότερα, μοιράζονται μια οικεία στιγμή, αλλά η Ρέιτσελ μη μπορώντας να εκφράσει τα συναισθήματά της φεύγει τρομαγμένη. Ο Ντέκαρντ την εμποδίζει, την βοηθάει να εκφράσει τα αισθήματά της για εκείνον και εν τέλει κάνουν έρωτα. Ο Ρόι βρίσκει την Πρις και της αποκαλύπτει ότι οι σύντροφοί τους είναι νεκροί. Τα δύο ανδροειδή ζητούν τη βοήθεια του Σεμπάστιαν για να εισέλθουν στην Tyrell, πράγμα το οποίο και δέχεται. Ο Ρόι ζητά από τον Ταϊρέλ παραπάνω από τέσσερα χρόνια ζωής και άφεση αμαρτιών. Ο Ταϊρέλ του εξηγεί ότι αυτά που ζητά δεν είναι εφικτά και τον επαινεί για τα κατορθώματά του στη μικρή ζωή του. Ο Ρόι φιλά τον Ταϊρέλ, (όπως ο Ιούδας τον Χριστό πριν τον προδώσει) πριν τον σκοτώσει συνθλίβοντάς του τα μάτια. Αργότερα, αν και δεν φαίνεται στην οθόνη, ο Ρόι σκοτώνει και τον Σεμπάστιαν.

Ο Ντέκαρντ πηγαίνει στην πολυκατοικία του Σεμπάστιαν και δέχεται ενέδρα από την Πρις, αλλά καταφέρνει να τη σκοτώσει. Ο Ρόι καταφτάνει και τρελένεται μόλις αντικρίζει το πτώμα της Πρις. Βασανίζει τον Ντέκαρντ, θέλοντας να τον κουράσει, σπάζοντάς του δύο δάχτυλα στη διαδικασία. Όμως ο Ρόι αρχίζει να σβήνει και για να διατηρηθεί στη ζωή, καρφώνει το χέρι του με ένα καρφί. Ο Ντέκαρντ καταφέρνει να φτάσει στην κορυφή του κτιρίου, αλλά στην προσπάθειά του να ξεφύγει από τον Ρόι, καταλήγει να κρέμεται στην απέναντι οροφή. Ο Ρόι πηδάει στο απέναντι κτίριο και σώζει τον Ντέκαρντ. Πριν να σβήσει, του αφηγείται τα κατορθώματά του λέγοντας ότι "όλες αυτές οι στιγμές θα χαθούν στο χρόνο σαν "δάκρυα" στη βροχή". Ο Γκαφ καταφτάνει και "επαινεί" τον Ντέκαρντ, υπενθυμίζοντας του ότι η Ρέιτσελ δεν θα ζήσει.

Ο Ντέκαρντ επιστρέφει στο διαμέρισμά του, βρίσκει την Ρέιτσελ γυμνή κάτω από ένα σεντόνι και της λέει να τον εμπιστευτεί. Καθώς φεύγουν, ο Ντέκαρντ βρίσκει έναν μονόκερο οριγκάμι που έφτιαξε ο Γκαφ. Θυμάται τα λόγια του Γκαφ και εγκαταλείπει την πολυκατοικία με τη Ρέιτσελ.

Το αρχικό τέλος από τις θεατρικές εκδοχές της ταινίας, παρουσιάζει τους Ντέκαρντ και Ρέιτσελ να έχουν φύγει από το δυστοπικό Λος Άντζελες και να οδηγούν σε ένα φυσικό τοπίο και να ετοιμάζονται να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σκηνοθέτης Σκοτ είχε τρομοκρατηθεί όταν πρωτογνώρισε τον Χάουερ, που πέρασε το καστ χωρίς να τον έχει δει, επειδή φορούσε ροζ παντελόνι και "γυαλιά ηλίου αλά Έλτον Τζον", πράγμα που έκανε για αστείο.[24]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 www.filmaffinity.com/en/film358476.html. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 www.cinemarx.ro/filme/Blade-Runner-Vanatorul-de-recompense-7389.html. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 www.bbfc.co.uk/releases/blade-runner-film-0. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  4. ↑ www.sinemalar.com/film/909/bicak-sirti. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 www.metacritic.com/movie/blade-runner. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 www.ofdb.de/film/281,Der-Blade-Runner. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 7,8 www.imdb.com/title/tt0083658/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  8. ↑ www.beyazperde.com/filmler/film-1975/. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  9. ↑ www.filmaffinity.com/en/film358476.html. Ανακτήθηκε στις 13  Ιουλίου 2016.
  10. ↑ www.imdb.com/title/tt0083658/. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  11. ↑ (Αγγλικά) Box Office Mojo. bladerunner.
  12. ↑ www.sfi.se/sv/svensk-filmdatabas/Item/?itemid=5952&type=MOVIE&iv=Shows.
  13. ↑ www.dfi.dk/faktaomfilm/film/da/9068.aspx?id=9068.
  14. ↑ www.zelluloid.de/filme/index.php3?id=1094. Ανακτήθηκε στις 15  Απριλίου 2018.
  15. ↑ 15,0 15,1 blade-runner-2.
  16. ↑ Johnson, David (2005). The Popular & the Canonical: Debating Twentieth-century Literature 1940-2000. Psychology Press. ISBN 9780415351690. 
  17. ↑ Caldwell, Thomas (2011). Film Analysis Handbook: Essential Guide to Understanding, Analysing and Writing on Film. Insight Publications. ISBN 9781920693770. 
  18. ↑ «Four sci-fi films imagined 2019 but how accurate were they?». The National (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2019. 
  19. ↑ «The University Press of Kentucky - Title Detail». 7 Απριλίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  20. ↑ «Read the Full Transcript of Wired's Interview with Ridley Scott». 18 Ιουνίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  21. ↑ «Ridley Scott: Scott's corner | Interviews | guardian.co.uk Film». 20 Ιουλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  22. ↑ «DVD, Blu-ray & HD-DVD Review - Blade Runner: The Final Cut - All Versions». 22 Φεβρουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  23. ↑ «BLADE RUNNER: THE FINAL CUT». 22 Φεβρουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  24. ↑ Desborough, James (8 Οκτωβρίου 2017). «Blade Runner director Sir Ridley Scott was horrified first time he met Rutger Hauer». Express.co.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Blade_Runner&oldid=10588670"