Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νιτρομεθανικό οξύ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νιτρομεθανικό οξύ
Γενικά
Όνομα IUPAC Νιτρομεθανικό οξύ
Άλλες ονομασίες Νιτροφορμικό οξύ
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος CHNO4
Μοριακή μάζα 91,02294 amu[1]
Σύντομος
συντακτικός τύπος
O2NCOOH
SMILES C(=O)([N+](=O)[O-])O
InChI InChI=1S/CHNO4/c3-1(4)2(5)6/h(H,3,4)
PubChem CID 88689
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης νιτροδιοξιράνιο
Φυσικές ιδιότητες
Χημικές ιδιότητες
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το νιτρομεθανικό οξύ ή νιτροφορμικό οξύ είναι ένα νιτροαλκανικό οξύ με σύντομο συντακτικό τύπο O2NCOOH.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με νίτρωση αλομεθανικών οξέων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση νιτρώδους αργύρου (AgNO2) σε αλομεθανικό οξύ (XCOOH) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[2]:

Με οξείδωση αμινομεθανικού οξέος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με οξείδωση αμινομεθανικού οξέος με υπεροξείδιο του υδρογόνου (H2O2) ή υπεροξύ (RCO3H) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[3]:


ή

Με καρβοξυλίωση νιτροαλαγονιδίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με καρβοξυλίωση με διοξείδιο του άνθρακα (CO) νιτροαλογονιδίων (O2NX), μέσω αλομαγνησιακών ενώσεων (αντιδραστήρια Grignard) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[4]:

Με υδρόλυση νιτροκυανίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με υδρόλυση νιτροκυανίου (O2NCN) σε όξινο περιβάλλον παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[5]:

Με οξείδωση 1,2-δινιτροαιθενίου, νιτρομεθανόλης-1 ή νιτρομεθανάλης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Με οξείδωση 1,2-δινιτροαιθένιου(O2NCH=CHNO2) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[6]:

2. Με οξείδωση νιτρομεθανόλης (O2NCH2OH) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[7]:

3. Με οξείδωση νιτρομεθανάλης (O2NCHO) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[7]:

Από νιτρομηλονικό οξύ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από νιτρομηλονικό οξύ [HOOCCH(NO2)COOH] παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[8]:

Παραπομπές και παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Δικτυακός τόπος: PubChem
  2. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.244, §10.3.1.
  3. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.246, §10.5.7.
  4. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.1.
  5. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.2.
  6. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.3α.
  7. 7,0 7,1 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.3β.
  8. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.4.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
  • Πολυχρόνη Σ. Καραγκιοζίδη: Ονοματολογία οργανικών ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1991, Έκδοση Β΄.
  • Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, Έκδοση Β΄.
  • Δ. Νικολαΐδη: Ειδικά κεφάλαια Οργανικής Χημεία, Θεσσαλονίκη 1983.