Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ευεργέτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το επίθετο Ευεργέτης, που σημαίνει "ο δωρητής" (από το ευ-, "καλό", + εργέτης, "ο ποιών, ο εργάτης"), ήταν ένας τιμητικός τίτλος, που δόθηκε σε διάφορους ηγεμόνες. Ο ευεργετισμός (κυριολεκτικά «το να κάνεις καλές πράξεις») ήταν η πρακτική των υψηλού επιπέδου και πλούσιων ατόμων, που διένειμαν μέρος του πλούτου τους στην κοινότητα. Για παράδειγμα, επειδή ο Αρχέλαος Α΄ της Μακεδονίας παρείχε ξυλεία στην Αθήνα, έλαβε τους τίτλους του Προξένου και του Ευεργέτη στο 407/6 π.Χ. από τον δήμο.

Ο τίτλος δόθηκε σε αρκετούς της Ελληνιστικής εποχής μονάρχες:

Η γυναικεία μορφή Εὐεργέτις χρησιμοποιήθηκε επίσης: